در فقدان کمدی های خوش ساخت و خوب، «اکسیدان» فیلمی قابل توجه و پرنکته است. نخستین کاستی بیش تر کمدی های این روزهای سینمای ایران، نادیده گرفتن فیلمنامه و تمرکز بر شوخی های لفظی و کلامی ست که به کلیشه ای ترین و دم دستی ترین شکل ممکن مطرح می شوند و نه تنها بر بار کمدی فیلم نمی افزایند بلکه از کشش و جذابیت آن نیز می کاهند.آن چه «اکسیدان» را به فیلمی هوشمندانه در ژانر خود بدل ساخته است، فیلمنامه جسورانه ی آن است که به رغم کاستی ها و حفره هایی که ظاهراً به سبب سانسورهای صورت گرفته خودنمایی می کنند، همچنان پرکشش است و به واسطه ی بهره گیری از مفاهیم تند و تیز و تا حدودی جدید بشدت مورد استقبال واقع شده است.

۳۲۹ نمایش | ۰ نظر | تاریخ انتشار: